Τι θυμαται κανεις..

Καθως προσπαθουσα να συνταξω την προηγουμενη αναρτηση με τις αληθεις και ψευδεις προτασεις, μου ξαναρθε στο μυαλο η παρακατω ιστορια. Δεν ξερω ποσο αξια λογου θα σας φανει, ειναι ομως ενα περιστατικο που παντα το μνημονευω ως τελειως απροσμενο και, με τον τροπο του, εντυπωσιακο.

Ηταν, λοιπον, ενα ζεστο βραδυ του Ιουνη. Η παρεα μας ειχε κανονισει beach birthday party στον Αναυρο, μια παραλια της πολης του Βολου. Παρα την αφορητη ομολογουμενως ζεστη, καταναλωσαμε τεραστιες ποσοτητες αλκοολ σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα. Λενε πως περασαμε πολυ ωραια εκεινο το βραδυ. Μην πλατειαζω εδω, ηρθε καποτε η ωρα να παρουμε το δρομο της επιστροφης.

Σε κατασταση λιγο πριν την απολυτη μεθη λοιπον, μενω εγω να περιμενω να μισθωσω ταξι για να με παει σπιτι. Περιμενοντας στην πιατσα και με μεγαλη απορια το 'γιατι δεν εχει ταξι τωρα, οταν θελεις δεν ειναι ποτε εκει', με πλησιαζει ενας τυπος. Καυκασιος στη φυλη, με ιδιαιτερα κοντοκουρεμενο ξανθο μαλλι. Θα σας παραθεσω το διαλογο που ακολουθησε, οπως μπορω και τον θυμαμαι, με διαφορα σχολια μου (σε παρενθεση). Πρωτα μιλαει ο αγνωστος.

-Hello.
(Ωχ, ξενος ειναι. Πως να μιλησω αγγλικα ετσι;)
-Hi.
-Are you Greek?
-Yes, can I help you?
-Oh, Greek orthodox! I'm from Romania, I work as a sailor in a boat. We arrived in Volos yesterday.
(Μαλλον θα θελει οδηγιες για κανα πιανω-bar. Συνεχισε ομως διαφορετικα την κουβεντα μας)
Greek orthodox, right?
(Ηθελα ο μαλακας να του πω πως ολες οι θρησκειες εχουν κοινη βαση και δεν εχει σημασια τι πιστευεις τελικα, αρκει να πιστευεις πανω απ'ολα στον ανθρωπο και να νιωθεις ηθικα ενταξει με τον εαυτο σου)
-blahblahblahblah
(Ο τυπος δεν πειθεται απο τα επιχειρηματα και τα φοβερα μεθυσμενα αγγλικα μου και επιμενει)
-Are you orthodox?
(Αφου το σκηνικο επαναληφθηκε γυρω στις 4 φορες, σημειωτεον πως ταξι δε φανηκε τοση ωρα, ειπα να του κανω τη χαρη να δω που το παει)
-Look, the truth is I'm orthodox too. I'm just a bit cautious when discussing religious matters with strangers.
(Στο σημειο αυτο ο Ρουμανος ανοιγει το πορτοφολι του και βγαζει ενα ματσο δολλαρια.)
-Here, take these my orthodox friend!
(Λες να αναθεωρησω περι πιστης;)
-No, please, I can't take your money, it's not right and I don't need them.
(Ακολουθησε επισης μαραθωνιο debate για το αν πρεπει να μου δωρισει τα λεφτα. Του ειπα οτι βιαζομαι και περιμενω τοση ωρα να παρω ταξι)
-At least take this.
(Μου βαζει στο χερι ενα πεντοδολλαρο και φευγει αλαφιασμενος)

Την επομενη μερα, ξυπνησα με ενα κεφαλι βαρυ οσο ποτε αλλοτε. Πινω τον καφε μου, που δυστυχως ποτε δεν βελτιωνει τον πονοκεφαλο και καθομαι στον υπολογιστη. Δεν θυμομουν ξεκαθαρα τι συνεβη το προηγουμενο βραδυ. Αποφασιζω να βγω να ψωνισω το γευμα της ημερας και ανοιγω το πορτοφολι μου. Ενα πεντοδολλαρο με τη φατσα του Lincoln ηταν εκει για να μου θυμησει τα της προηγουμενης νυχτας σε μια στιγμη, κανοντας ολα τα παραπανω να περασουν μπροστα απ'τα ματια μου σαν ενα φλας.